Rezonans magnetyczny (MR) jest badaniem obrazowym, które wykorzystuje działanie pola magnetycznego. Jego główną zaletą jest brak narażenia pacjenta na promieniowanie rentgenowskie oraz możliwość odwzorowania narządów w wielu płaszczyznach.
Najczęściej wykorzystywany jest do oceny mózgowia, rdzenia kręgowego, tkanek miękkich oraz narządów.
Rezonans magnetyczny pozwala na szczegółowe zobrazowanie tkanki mózgowej z podziałem na istotę szarą i białą, także uwidacznia struktury położone głębiej, takie jak komory oraz wewnątrzczaszkowe odcinki nerwów. Badanie to jest szczególnie przydatne w ocenie stopnia mielinizacji włókien nerwowych, co ma istotne znaczenie w diagnostyce chorób demielinizacyjnych.
W badaniu MR możliwe jest uwidocznienie układu naczyniowego, a w szczególności większych wewnątrzczaszkowych tętnic i żył.
Wykonanie badania MR wskazane jest zawsze w przypadku wątpliwości diagnostycznych przeprowadzonych metodą tomografii komputerowej.
Lekarz zleca badania MR głowy głównie w celu diagnostyki zmian rozrostowych w obrębie mózgowia i opon, zaburzeń rozwojowych i metabolicznych, w razie podejrzenia przerzutów nowotworowych do mózgu, a także w celu wykrycia udaru niedokrwiennego mózgu.
Inne przypadki w których ocena mózgowia za pomocą rezonansu magnetycznego daje równie bardzo dobre efekty to:
- różnicowanie pomiędzy obrzękiem, a guzem,
- podejrzenie konfliktu naczyniowo-nerwowego,
- anomalie rozwojowe układu naczyniowego,
- zespoły otępienne, zmiany wsteczne ośrodkowego układu nerwowego,
- zaburzenia mielinizacji wieku rozwojowego,
- poszerzenie diagnostyki po wcześniejszym badaniu tomografem komputerowym.
Autor/autorzy opracowania:
- Michalina Respondek