Życie niewolnika natręctw

Spis treści:

1. Czym jest nerwica natręctw?
2. Objawy i leczenie 
3. Życie z OCD
4. Związek
5. Rodzina
6. Praca

Czym jest nerwica natręctw? 

Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (ang. obsessive-compulsive disorder, OCD) zwane również nerwicą natręctw lub zespołem anankastycznym należą do zaburzeń psychicznych z grupy zaburzeń lękowych. Polegają na występowaniu u chorego natrętnych, obsesyjnych (kompulsywnych) myśli i/lub zachowań przymusowych (kompulsywnych) czyli tzw. rytuałów jak np. kilkukrotne powtarzanie tych samych czynności, przymus częstego mycia rąk, czyszczenia ubrań lub otaczających przedmiotów.. Poprawianie nierówno ułożonych rzeczy, nie stawianie stóp na liniach dzielących płyty chodnikowe itp.

Wykonywanie tych rytuałów zmniejsza niepokój chorego, jednocześnie zdają oni sobie sprawę z tego, że są one pozbawione sensu co wzmaga u nich lęk, niepokój oraz poczucie winy z powodu swojego nienormalnego zachowania, a to z kolei podgłębia natręctwa.

Objawy i leczenie 

Pierwsze objawy występują zwykle w okresie dojrzewania lub wczesnej dorosłości . Prawie połowa wszystkich przypadków zaczyna się w dzieciństwie, a rzadko spotyka się osobę z początkiem objawów po 35 roku życia . U dorosłych nerwica natręctw dotyka w równym stopniu zarówno kobiety jak i mężczyzn. OCD uderza ludzi z różnych środowisk i na wszystkich poziomach edukacji. Czynniki, które predysponują do rozwoju OCD nie zostały zidentyfikowane, jednak przyczyną zaburzeń mogą być traumatyczne przeżycia lub powtarzające się sytuacje stresowe. Pewne cechy charakteru np. staranność, perfekcjonizm i metodyczność mogą predysponować do zachowań obsesyjnych.

W nerwicy stosuje sie leczenie farmaceutyczne i/lub psychoterapię, jednakże wymagają one czasu oraz wysiłku i motywacji pacjenta. Podczas terapii pacjent stopniowo stawia czoło sytuacjom wywołującym lęk przy jednoczesnym powstrzymywaniu się od zachowań kompulsywnych (zapobieganie reakcji), dzięki czemu z czasem dochodzi do zaniku lęku.

Życie z OCD 

Nerwica w życiu codziennym utrudnia normalne funkcjonowanie, ciągłe zmaganie się z swoimi myślami i lękami wymaga wsparcia rodziny i najbliższego otoczenia, co może poprawić znacznie stan chorego. Niestety czeęto ich zachowanie nie jest zrozumiane przez bliskich a nawet przez swojego psychiatrę.

Związek 

Nerwica bywa ciężką próbą dla związku. Dolegliwości i objawy związane z nerwicą mogą być ignorowane lub brane za inną chorobę, stres lub przemęczenie. Często to partner, bądź partnerka zauważa, pierwsze zmiany w zachowaniu. Ważna jest wtedy poprawna diagnoza, wsparcie i zrozumienie - może to poprawić znacznie stan chorego. Bez tego chory czuje się osamotniony, a jego stan się pogarsza. Bliscy muszą okazać mu wiele cierpliwości, gdyż często osoba ta zachowuje się irracjonalnie, a odpowiednia postawa partnera ma ogromne znaczenie w leczeniu.

Rodzina 

Zdrowe relacje w rodzinie zapobiegają zachorowaniom na nerwice. Wychowywanie się w patologicznej rodzinie często negatywnie wpływa na psychikę dziecka, które nawet w dorosłości może zmagać się się z problemami z dzieciństwa. Na OCD nie cierpią tylko osoby zaniedbywane w dziećinstwie. Nawet troskliwi rodzice mogą przyczynić się do rozwoju zaburzeń nerwicowych u swoich dzieci przez zbyt rygorystyczne wychowanie, jak i dawanie dziecku zbyt dużej swobody. Niekorzystny wpływ mają również niezdrowe relacje między rodzeństwem. Współzawodnictwo niszczy więzi rodzinne i wywołuje chroniczny lęk.

Praca 

Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne nie przekreślają rozwoju kariery zawodowej, jednak w zależności od rodzaju zaburzenia, niektóre działania mogą oznaczać konieczność zmierzenia się z własnymi lękami. Może to powodować zaniedbywanie obowiązków ze względu na wewnętrzną potrzebę powtarzania niepotrzebnych czynności (np. mycia rąk kilkadziesiąt razy dziennie). Jednak praca i przebywanie wsród ludzi może szybciej przynieść poprawę.

Życie z nerwicą natrectw nie musi oznaczać rezygnacji z normalnego funkcjonowania w społeczeństwie. Ważne jest zrozumienie, cierpliwość oraz wsparcie dla chorego ze strony otoczenia, które pomaga w skutecznej terapii.